موسسه علمی فرهنگی پردیس آوای شهیر

تجربه تافل ۴ آگوست     نمره ۱۰۷

ریدینگ ۲۶     لیسنیگ ۳۰     اسپیکینگ ۲۳     رایتینگ ۲۸

اول در مورد سنترخاتم. برخوردا خیلی خوب بود. منظم بود کلا. سیستماشون خیلی عالی بود. مانیتور بزرگ، کیبرد راحت حتی میتونم بگم به اندازه کیبرد لپتابم خوب بود، فرق داشت یکم دکمه ها ولی خیلی راحت بود. کیفیت هدستام خیلی خوب بود، طبیعتا تمام صدای اطرافو نمی گیرفت ولی به اندازه کافی نویزو از بین میبرد. مراقبا خیلی آهسته راه میرفتن که مزاحم کسی نشن و سریعم برگه میخواستیم میدادن. کابین ها هم دوطرف شیشه داشت و جدا از هم با فاصله حدود یک متر.

سطح اولیم کاملا متوسط حتی رو به پایین. آخرین کلاس زبانی که میرفتم حدود ۶ سال پیش بود و لول اون موقعم اول upper intermediate بود و خوب تو این ۶ سال فقط متنای مرتبط با رشتم خوندم و زبان عمومی کار نکردم. به خاطر همین اسپیکینگ و رایتینگم خیلی ضعیف بود اون اوایل. از اوایل اسفند شروع کردم به خوندن ولی اون اوایل خیلی جدی نمی خوندم. در حد روزی دو سه ساعت. لغت جدا از تی پی او اصلا نخوندم و به نظرم اصلا اصلا نیاز نیست به شرطی که همه ی لغات تی پی او رو دربیارین؛ هم ریدینگ هم لیسنینگ. مثلا برای من حدود ۲۰۰۰ کلمه شد هرکدومشون توی حدود ۵۰ تا تی پی او. از وسطای فروردین تقریبا جدی شروع کردم روزی حدود ۵ تا ۶ ساعت و جزییات خوندن هر بخشو تو هر قسمت توضیح میدم.

ریدینگ: همون طور که گفتم لغت نخوندم اصلا و اولین کاری که کردم تی پی او زدن بود. اوایل خیلی غلط داشتم حدود ۱۰ تا ۱۴ تو هر تی پی او که همشم به لغت وابسته نبود شاید حدود سه یا چهارتاش مستقیم یا غیرمستقیم به لغت بستگی داشت و بقیش از اون سوالای سه تایی آخر و مفهومی بود. کلاس آقای خادم حالا علاوه بر رایتینگ که بعدا توضیح میدم توی فهم ریدینگا خیلی خیلی کمک کرد. ینی مثلا کاربرد پانکچوایشن تو فهم یه سری متنا خیلی کمک میکنه یا مثلا ریداکشنها که من قبلا اصلا متوجه این نوع جملات نمیشدم. تی پی او هارو همه رو به جز ۳۵ تا ۳۹ رو زدم و ۴۰ به بعد بین ۳ تا ۷ تا غلط داستم که خیلی متاسفانه نتونستم کمش کنم و تو امتحانم همین حدود شدم. یکی از اشتباهاتی که کردم این بود که چون می خواستم همه تی پی اوهارو بزنم یکمی توی بررسیشون، ینی علت غلط زدن و تمرکز رو اون بخش، وقت کم گذاشتم. ولی لغات همه شونو درآوردم که حتی به نظرم اونام بیش از اندازه بود. واسه کسایی که وقت کم دارن به نظرم ۲۰ تای اول خیلی چیز خاصی نداره و حتی شبیه تافلم نیست. بیشتر روی ۴۰ به بعد و بعد ۲۰ تا ۳۴ کار کنید. و مهمتر این که حتما حتما ببینین غلطاتون تو چه بخشیه و تمرکزتونو بزارین رو اون بخش. یه نکته دیگم این که شما قرار نیست کل اون متنو بفهمین کلمه به کلمه و یه ترجمه روون ازش تو ذهنتون داشته باشین، چون اولا تقریبا ممکنه همه ی کلمات اون متنو بدونین دوما این که فوق العاده زمانبره این کار. فقط کافی ایده ی کلی متنو تو هر پاراگرف بفهمین حالا ممکنه توضیح اولی که میده رو متوجه بشین یا مثال و توضیحهای اضافه ای که بعدش میاره.

لیسنیگ: تنها اسکیلم که بهتر از بقیه بود لیسنینگ بود چون فیلم و سریال و آهنگ خیلی گوش میکردم و عادت داشتم به لیسنینگ. البته خیلی متوجه نمیشدم همه حرفارو ولی همین که گوش عادت کنه خیلی مهمه. لیسنینگ تافلم خیلی ساده تر از ایناس ینی سرعتش خیلی آرومتر بود و حتی چندجا مکث داره که نوت برداشتنو راحت میکنه. واسه لیسنیگم فقط تی پی او زدم که اون اوایل بین ۵ یا ۶ غلط داشتم و ۴۰ به بعد رو بین ۰ تا ۴ غلط میزدم. فقط دو تا نکته ی خیلی مهم یکی این که حتما بعد زدن تی پی او یه بار دیگه گوش کنین و سعی کنین تک تک کلماتشو بفهمین به نظرم لازم نیست بنویسین همین که خودتون بفهمین کافیه و اگه نفهمیدید یکی دوبار دیگه پخش کنید و وسطش پاز کنید و درنهایت اگه نشد برین از رو بخونین چی گفته بود. نکته دوم که تو نوت تیکینگ فقط حواستون به چیزی که میشنوین باشه نه چیزی که مینویسین. یکم ممکنه اولش سخت باشه ولی قطعا با سه چهارتا تی پی او زدن بهش میرسین.

اسپیکینگ: واسه اسپیکینگ چون تقریبا هیچ وقت کار نکرده بودم یه دوره کلاس ۸ جلسه ای رفتم. خیلی کمک کرد که ترسم بریزه واسه صحبت کردن و این که انواع سوال و نحوه ی جواب دادن به هرکدوم باید چیجوری باشه. ولی اینجام مثه بقیه اسکیلا تمرین فردی بیشتر جواب میده. من تی پی اوهای ۴۰ به بعد و ۱۵۰ تا از فایلای ژانتی رو به اضافه سوالای تافلای اخیرو کار کردم. انتظارم بیشتر بود ولی سر جلسه خیلی استرس گرفتم رو اولین سوال که اتفاقا تکراری هم بود و چون تنها تسکیه که دیگه راه جبرانم نداره و زمانشم خیلی کمه، رو بقیه سوالای اسپیکینگمم تاثیر گذاشت متاسفانه. ولی نمرم نسبت به اون چیزی که گفتم به نظرم بهتر شد. نکته مهم تو اسپیکینگ استرس نگرفتن و مکرر حرف زدنه که با تمرین به دست میاد.

رایتینگ: رایتینگم مثه اسپیکینگ اصلا کار نکرده بودم. کلاسای آقای خادم خیلی کمک کرد به این که اصلا چی جوری در وهله ی اول جمله بسازم و بعد جملات جالبتر و یکمی پیچیده تر درست کنم. البته اینم بگم خیلی سخته بشه تو نیم ساعت همه ی چیزایی که یاد میگیرینو استفاده کنین ،در واقع کلاس صرفا برای تافل نیست و خیلی چیزای بیشتری یاد میگیرین توش، واسه همین اولا باید تمرین زیاد کرده باشین، به نظرم حدود ۳۰ تا رایتینگ تسک دو بنویسین و این که یه سری فریزها و ساختارهای ثابت برای خودتون درست کنید یه چیزی حدود ۲۰ تا ۳۰ تا و تو رایتینگهایی که مینویسین چندتاشونو استفاده کنید. من شاید حدود چهار پنج تا از اینا مثل not only… but also, if clause, adverb reduction و اینا استفاده کردم. تسک یک هم خیلی ساده بود به نظرم ینی چیز خاصی نداره و نهایتا فک کنم با ۵ ۶ تا نوشتن دستتون میاد همه چیش. من تسک یک رو ۴۰۰ تا نوشتم و دومی رو ۶۰۰. یکم زیاد نوشتم که واسه این بود موضوعش جوری بود که نسبتا راحت تونستم دلیل پیدا کنم. تو خونه کمتر از ۵۰۰ تا مینوشتم و به نظرم کافیه همین حدود. من وقت گذاریمم اینجوری بود که حدود یک دقیقه یه دلیل خوب پیدا میکردم و کامل مینوشتم و بعدش که کامل حرفمو زدم دوباره یکی دودقیقه وقت میذاشتم دلیل دومو پیدا میکردم. این کار چون دلیل اولو مینویسین یکم کمک میکنه که دلیل دمتونو یه چیز متفاوت انتخاب کنین و این که یکمی هم وقت دارین اون وسط به دلیل دوم فکر کنین. و این که چون نسبتا زیاد نوشتم دیگه وقت نکردم چک کنم و قطعا حداقل ۵ ۶ تا غلط املایی و پانکچوایشن و حتی گرامری داشتم. واقعا هنوزم نمیدونم زیاد نوشتن بهتره یا یکم کمتر نوشتن و چک کردن.